het is eventjes geleden

A long long time ago...
Speciaal voor Sofie omdat ik mijn huiswerk niet heb gemaakt ;-)

Zoals misschien al duidelijk was heb ik jullie enige tijd niet meer op de hoogte gehouden van mijn oegandeze activiteiten. Een maand welgeteld. Nu is het niet dat er in die maand tijd niets is gebeurt hoor absoluut niet. Ik denk dat ik gewoon een beetje de oegandeze mentaliteit over neem en het allemaal lekker rustig aan doe. afijn hoe ga ik een maand in 1 verslag stoppen. Nou niet en zeker niet met deze intro als gezwam. Ik maak er dus twee verslagen van.

Mijn vorige verslag ben ik geëindigd met het feit dat stage er bijna opzat. Nou ondertussen is stage al enige tijd voorbij. Iets eerder dan gepland hebben wij afscheid genomen van de kinderen en de leerkrachten. per
groep hebben we de kinderen hun hand laten omtrekken en laten inkleuren zodat we er thuis een boekje van kunnen maken als aandenken. Grappig om te zien dat qua netheid en precisie de rollen hier wel lijken omgedraaid. De jongens hier zijn heel precies en nauwkeurig in het kleuren en tekenen van figuren en de meiden zijn een stuk makkelijker en kiezen sneller de "eenvoudige" weg door alles 1 kleur te geven. Als bedankje van ons kregen de kinderen een doosje met wasco krijtjes en een ballon. Wat een blije kinderen gaf dat. Voor de leerkrachten hebben we onze hersenen laten kraken en we konden maar niets bedenken. Gelukkig was daar Chris en die kwam met het geniale idee om een salade voor bij de lunch te maken. Dus hop Sjaan aka sharon met Chris naar het dorp om 5 kolen (ja dat was inderdaad te veel , wat uien tomaat en paprika tehalen. Grace wat geld gegeven om de boel fijn te hakken en tadaa! het feestmaal was klaar. We hebben geloof ik nog nooit zo vaak dank je wel gehoord sinds we hier zijn en de borden vol met bergen salade en bonen met rijst werden de keuken uitgedragen. Geslaagd dus. De volgende dag was het zover. De spullen waren gepakt en het afscheidsfeestje de vorige avond was gezellig en met genoeg brandhout dus het tuingereedschap en de omheinig hebben onze laatste avond ook overleeft. Semi fris en fruitig met nog wat naweeën van de waragi stapten we bij de ietwat verlate joseph in de auto. Die had eerst zijn auto nog netjes voor ons gewassen.
Op naar entebbe om een deel van onze koffers te stallen en verplicht te chillen aan een luxe zwembad met constante wifi in verband met sollicitatie gesprekken via skype.Wat is het leven soms toch vervelend.
Na 2 dagen uitgebreid gerelaxed en geskypet te hebben hebben we de biezen weer gepakt en hebben we ons begeven naar de Ssese islands. Na een mooie relaxte boottocht van 3 uur meerden we aan. Aan wal stonden een hoop mensen met bordjes met de naam van hun "vakantiepark" Wij hadden echter nog geen idee waar we wilden overnachten en zo liepen we een chinees tegen het lijf die ook nog zoekende was. Uiteindelijk zijn we na een fikse wandeltocht met niet al te lichte backpacks bij een park terecht gekomen waarbij we na wat afdingen voor $10 per nacht konden slapen. of het kwam vanwege de afdingskills van de chinees of gewoon bij gebrek aan beter maar we kregen het meest crappy huisje dat er stond. maar wat is nou eigenlijk crappy dacht ik toen er de volgende dag een jongeneilandbewoners aan mij vroeg hoe het huisje beviel. Terwijl ik dacht aan het feit dat er tijdens de bouw in ieder geval geen waterpas aanwezig is geweest, de kieren in de vloer die zo groot zijn dat ik er door naar buiten kan kijken, de ontbrekende deurklinken en niet sluitende deuren, de lekkende niet doorspoelende wc, het bruine roestige water dat uit de kranen komt en de verschrikkelijke terror nacht die we er hadden gehad vanwege het slechte weer dat het huis aan alle kanten liet kraken. Antwoorde ik met: a little bit crappy but it's okay. Waarop deze jongeman vroeg of we licht hadden en ik iets terughoudend antwoorde met een yes. "wauw! do you have a real light?! i should rent that house someday!" Toen schaamde ik me wel even. Sommige dingen zijn zo normaal voor ons. Zelfs hier in Oeganda. Ja we hebben naar nederlandse maatstaven vrij primitief geleeft. Er was geenwarme douche of doorspoel wc, geen tv of koelkast en het stroom liet het vaak afweten. Maar we hadden een dak en een bed en als het stroom het deed ook licht. Niet zo miepen dus en gewoon genieten van het eiland. Dag 1 hebben we een mooie wandeling gemaakt en dag 2 hebben we ons laten rondrijden op de boda. tijdens de rondrit hebben we mogen genieten van prachtige uitzichten aan alle kanten van het eiland. Ook hebben we een bezoekje gebracht aan twee struisvogels ik dacht even dat ik de vrouw verkeerd verstond toen ze vroeg of we klaar waren met kijken en vervolgens om geld vroeg maar toen ze aan het eind van de ongevraagde rondleiding 10.000 ush per persoon wilde hebben kwam ik erachter dat ik haar toch niet verkeerd had verstaan. Typisch Oegandees. Ongevraagd een rondleiding geven of iets laten zien en vervolgens geld vragen. Uiteindelijk hebben we 5000met zijn drieën gegeven. Maar geloof me, van harte ging het niet. Ook maar even voorgesteld dat ze misschien een bord moet plaatsen met de kosten voor het kijken naar haar struisvogels. Maargoed we laten ons de pret niet drukken en hebben nog even van het eiland genoten. De volgende dag was het tijd om terug te gaan naar vaste land en onze reis voort te zetten richting Jinja. Wederom was de nacht terror, dit hield echter 's ochtends ook nog aan en toen het onweer insloeg op het water knepen we hem toch wel even. Maar de boottocht verliep rustig net als onze weg naar Jinja. Waar we in een erg leuk hostel terecht kwamen en een bezoekje aan de source van de Nijl hebben gebracht. De volgende dag heb ik een grens verlegd en heb ik een quad getemd, Nou kom maar door met dat rijbewijs want ik kan alles aan! ;) Het was echt super vet! vooral toen het begon te regenenineens werd er een wild beest in me wakker dat het gaspedaal niet meer los wilde laten en alleen maar heel hard door de plassen wilde gassen. Misschien toch nog maar even wachten met dat rijbewijs ;) onze "eindbestemming" (daarna zouden we weer terug keren) was een enorm huis ergens boven op een heuvel. Aangekomen bij dat enorme huis bleek het het huis van de koning van Bugoba te zijn. We kregen een rondleiding en heb werkelijkwaar met mijn mond open rond gelopen. Hoe is het mogelijk dat de koning zo'n idioot huis kan plaatsen terwijl zijn buren in een klei huisje wonen. Bizar. Toen de rondleiding klaar was. gebeurde er toch iets raars! je raad het nooit! o toch wel. We moesten uiteraard betalen. Na enige discussie met onze guide over waarom we moeten betalen en waar het geld eigenlijk heen gaat, want aan die koning ga ik geen rooie cent betalen, hebben we uiteindelijk niets betaald. Toen het tijdens de terug weg toch wel heel hard ging regenen hebben we mogen schuilen bij een local. Super vriendelijke man en leuk om een keer een huisje van binnen te mogen bekijken. Er stond een bank en wat stoelen en zelfs een tv met een hele grote sticker met i love Jezus. Hij had stroom op zonne energie en had daar zijn lampje en boxen op aangesloten. na enige tijd over zonne energie gepraat te hebben met de conclusie dat het toch zonde was dat het hier zo weinig werd gebruikt met zoveel zon zijn we weer verder gecrossed. Zeiknat en koud (ja dat kan het hier ook zijn)kwamen we aan bij het begin punt maar het was het zeker waard! De tweede dag stond in het teken van Jinja ontdekken waarbij we uiteindelijk niet meer dan de hoofdstraat hebben gezien vanwege een poging tot souvenirs kopen. echt niet mijn ding. Gelukkig heb ik echtmijn lelijkste souvenir ever gekocht en ben ik er vet trots op. 's avonds zouden sjaan en ik mee doen met een quiz in het hostel. Deze zou om 8 uur beginnen. Maargoed we zitten hier al even en weten ondertussen dat hier niets op de afgesproken tijd begint. Ondanks dat toch ons best gedaan om optijd te komen dus om 20.10 kwamen wij binnen gewandeld. Daar kreeg ik bijna de schrik van mijn leven! Wat een hoop blanken! En ze waren al...BEGONNEN! O_0 omg. Na de barjongen er opgewezen te hebben dat ,als die ons had verteld dat het allemaal muzungu's zouden zijn we wel op tijd waren geweest, snel aangeschoven. Al snel werd ons duidelijk dat dit niet onze beste quiz zou worden.Toen de quiz masters dit ook op merkten waren we verzekerd van onze gratis shot drank naar keuze. Toen de uitslag bekend was hebben ze de rest voorgesteld om ons in ieder geval nog 1 shot extra tegeven. We hadden namelijk een record verbroken. Voor het eerst waren er mensen geweest die zoveel fout hadden gehad waarvan zelfs 4 rondes achter elkaar niet eens 1 antwoord goed. De rest van de avond was uitermate gezellig en heb ik me prima vermaakt aan de bar. Leuk om weer eens wat andere mensen te spreken. De volgende ochtend was het opstaan dan ook wat lastig maar we moesten terug naar entebbe want 's avonds kwamen de ouders van sjaan en snachts nathas! De heen weg was echt terror. ik zat met mijn knieën in mijn nek opgepropt in de matatu en kon geen kant op. De weg was slecht en glibberig en hobbelig en het was goede vrijdag of beter slechte vrijdag dus stervens druk. ons humeur was dan ook niet al te denderend bij aankomst in Entebbe. maar zoals ik al eerder heb genoemd we laten de pret niet drukken want de dag erop zou een nieuw avontuurleuk leuk! Maar eerst nathas op halen van het vliegveld en aangezien die elvertraging had ben ik gewoon op zijn oegandees met mijn hoofd op tafel in slaap gevallen. Eindelijk kwam ze dan een uur later dan gepland naar buiten gelopen. We hebben die dag lekker gechilled aan het zwembad want we moesten goed uitgerust zijn voor de aankomende 7 dagen. We gaan namelijk op...safari!